Според еден музеј, зборот „рингишпил“ значи „мала војна“ – вежба што се случила меѓу арапските и турските војници во 12 век.
Иако играта изгледаше глупо, сепак беше сериозна вежба во јавачките вештини: јавачите си додаваат со глинени топки исполнети со парфем, а јавачот кој нема да успее да ја фати топката, ќе мирисаа на парфем се додека не добие шанса да се искапе.
Оваа игра, заедно со крстоносците, пристигна во Европа. А во Франција пристигна на крајот на 15 век, и таму е претворена во раскошна коњска игра во која главната цел на натпреварувачите беше да фатат прстен кој виси меѓу два столба со нивните галопирачки коњи.
Французите ја унапредија оваа врста на тренинг така што измислија направа која ке помогне на учесниците да се припремаат за разни такмичења, а таа е директен потомок на рингишпилот кој денес го знаеме.
За да се подготват за натпреварите, направен е уред составен од дрвени коњи без нозе, кои беа поврзани со шипки, на централниот сноп на вртење. Понекогаш тие ги вртеле луѓето, понекогаш коњи, а возачите се на дрвени коњи, развивајќи вештини како што се борби со копја.
Околу 1680 г., беше направена е справа со дрвени коњи поврзани со столб во средина. Справата се вртела со помош на коњи или слуги. Справата станала доста популарна забавна благородност, особено за децата и дамите, локалните производители започнаа да ја произведуваат првата вртелешка.
Првите рингишпили беа управувани од луѓето, што би значело дека едно лице ја ротира целата структура користејќи само јаже, а некои се потпирале и на животинската моќ. Она што беше ризично беше тоа што коњите не беа прикачени на основата уште на самиот почеток, така што се случувало јавачите да испаднат од своите места.
Како што се развивал ригишпилот, некое време се користел велосипедот за да го придвижи. Рингишпилот каков што го знаеме денес е направен во 1861 година, а нејзиниот изумител, Англичанецот Томас Бредшо, го претстави само во таа година, а го лансираше во 1863 година.Критиката за неговиот изум беше остра: „Тоа е рингишпил од огромни размери и е управувано од парна машина што ротира толку нагло што е чудо како смели јаваци да не излетаат од неа како низ топ.
Роберт Тидман, англиски производител, го произведе првиот рингишпил неколку години подоцна, чии места се движеа нагоре и надолу, имитирајќи го галопот на коњ.
Златната доба на рингишпилот започна само со неговото доаѓање во Америка. Американските рингишпили беа многу поголеми од европските, а дрвените делови беа многу подетални. Исто така, на нив се додадени разни животни и митски суштества, можност за движење нагоре и надолу, како и во кругови.Веруваме дека не очекувавте таква приказна и дека значењето на самиот збор ве изненади. Ние сме! Во секој случај, драго ни е што „малата војна“ се претвори во нешто забавно!
